چکیده فارسی :

به عنوان یک تکنولوژی کلیدی برای گسترش ارتباطات کوتاه برد در اطراف بدن انسان،  شبکه بی سیم متصل به بدن (WBAN)  اخیرا با ترکیب برنامه های پزشکی، شیوه زندگی، و برنامه های سرگرمی به وجود آمده است. در این مقاله،ما به بررسی تکنولوژی WBAN پرداخته  و خلاصه ی از وضعیت استاندارد آن را  که متشکل از لایه کنترل دسترسی به رسانه مشترک (MAC) و سه نوع لایه فیزیکی است(PHYs)؛ ارائه خواهیم کرد. در بین سه PHYs ، ما PHY مربوط به ارتباط مقرون به صرفه کانال بدن (BCC) را معرفی خواهیم نمود. این PHY با مدل سازی مدار معادل از طریق مدار های توزیع یافتهRCوتجزیه و تحلیل نظری کانال با حل معادلات ماکسول(Maxwell’s) از بدن انسان  به عنوان یک کانال ارتباطی استفاده میکند.با درک کامل بدنه کانال،  6 گیرنده و فرستنده BCC مجهز به تکنولوژی CMOS را معرفی می کنیم. اولین فرستنده و گیرنده WBANبا رضایت مند بودن تمامی ویژگی های  استاندارد IEEE802.15.6  را دارا میباشد.در نهایت،  MP3 player  و اثبات مراقبت از سلامت  با کمک فرستنده و گیرندهBCC  به منظور بررسی بهره وری انرژی و امکان سنجی سیستم شبکه بی سیم متصل به بدن با انرژی کم نشان داده شده است.

چکیده انگلیسی :

As a key technology for short range communication around the human body, wireless body area network (WBAN) has been recently emerged by combiningmedical, lifestyle, and entertainment applications. In this paper, we overview the WBAN technology and summary itsstatus of the standardization which consists of common media access control layer (MAC) and three types of physical layers (PHYs). Among three PHYs, we introduce an energy-efficient body channel communication (BCC) PHY, which uses the human body as a communication channel with equivalent circuit modeling via distributed RC circuits and theoretical channel analysis by solving the Maxwell’s equations. Through the clear understanding of the body channel, we present 6 BCC transceivers implemented with CMOS technology, including a world-first WBAN transceiver satisfying all of the specifications for IEEE 802.15.6 standard. Finally, the MP3 player and healthcare demonstrations employing BCC transceiver are shown to verify the energy-efficiency and feasibility for low energy wireless body area network systems